Silent Spring, spurring the interest of conservationists, industrialists and the general public, was one of the most influential books in recent history. Here, Rachel Carson, signaled the devastating impacts of chemical pesticides on birds, apparent through drastic population declines. Ill-effects of pollution continue to take a heavy toll on integral biotic components in the most unexpected ways.

Scientists from the EcoServ Research Laboratory – Professor Mayuri Wijesinghe (Department of Zoology & Environment Sciences), Dr. Saminda Fernando (Department of Zoology, Open University of Colombo) and Thilini Ranasinghe, Researcher (Department of Zoology & Environment Sciences) have divulged novel information on heavy metal driven effects on bird calls.

They have shown, experimentally, that exposure to environmentally-relevant levels of lead (Pb) caused changes in the calls of Japanese quail (Coturnix japonica) hatchlings. Pb-exposed hatchings emitted calls with shorter syllables and fewer notes than those of hatchlings that were not exposed – obviously leading to much duller calls. What is particularly intriguing is that these changes occurred within a relatively short period of time (21 days).

The research is significant, given that this is the first experimental study providing evidence of changes in vocal characteristics of metal-exposed birds.

Bird calls have a wide range of functions such as indicating a bird’s location or the location of food sources, maintaining cohesiveness within a flock, raising an alarm in the presence of predators, and expressing hunger. Therefore, changes induced by heavy metals, such as the shortening or dulling of calls, might, with time, lead to disruptions in bird communication affecting their long-term survival.

The study suggests that, since changes in vocalization patterns are relatively easily detected, they could serve as an important non-invasive tools for monitoring heavy metal pollution in the environment. Further, the need for more integrative research – in this case linking behavioural ecology to toxicology, is also highlighted.

Read paper at here
J.Natn.Sci.Foundation Sri Lanka 2022 50 (2): 477 – 487
(DOI:http://dx.doi.org/10.4038/jnsfsr.v50i2.10764)

Rice is the dietary staple for half of the world population. In most Asian countries, the annual per capita consumption of rice is greater than 110 kg and it is reported to provide major nutrients namely carbohydrates, proteins, vitamin B1 (thiamine), B2 (riboflavin), B3 (niacin), and also fat in significant quantities. Further, the contribution of rice towards the dietary fat intake in some Southeast Asian countries is high as 17 – 27%.  Nutritionally, foods with low quantities of saturated fatty acids (SFA) and high quantities of unsaturated fatty acids are favorable for the management of hyperlipidemia, cardiovascular diseases, and related complications. Unlike most other foods, rice contains more unsaturated fatty acids i.e., monounsaturated fatty acids (MUFA) and polyunsaturated fatty acids (PUFA) than saturated fatty acids (SFA) and therefore can be considered a nutritionally rich dietary staple in terms of fatty acid profile. Further, it has been shown that rice is abundant in linoleic acid, an essential fatty acid for humans. Therefore, rice and rice-incorporated food products may use to serve as a vehicle for the prevention and management of diseases associated with bad lipid profiles and related complications such as hyperlipidemia, cardiovascular diseases, etc.  

In Sri Lanka rice is the dietary staple; per capita consumption is around 107 kg/year. Sri Lanka has a long history of rice cultivation, and the country holds more than 2000 traditional and nearly 60 new improved rice varieties. Research conducted during the last 10-12 years in Sri Lanka has shown that variation in nutritional composition and other important biological activities of Sri Lankan rice is highly dependent on the rice variety, presence of pigments in the rice grain (pigmented and non-pigmented rice) and traditional or new improved rice varieties. Therefore, the identification of rice varieties with healthy fatty acid profiles is immensely valuable for healthy dietary intervention. 

Since scientific data on fatty acid profiles of Sri Lankan rice is extremely limited, this research was conducted to evaluate the fatty acid profiles of a range of pigmented and non-pigmented commercially cultivating traditional and new improved rice varieties of Sri Lanka. Seven traditional (Herath Banda, Pachchaperumal, Kurulu Thuda, Rathel, Kalu Heenati, Suwadel, and Madathawalu) and eight new improved rice varieties (Bg 300, Bg 352, At 362, At 311, At 307, At 308, Bg 360 and Bw 272-6b) cultivated in the paddy fields of Rice Research and Development Institute (RRDI), Batalagoda, Sri Lanka were used for the present study. To evaluate fatty acid profiles, fat was extracted from whole grain rice flour using the automated Soxhlet fat extraction method, derivatized to methyl esters, and finally analyzed by gas chromatography-flame ionization detection (GC-FID).  

The fat and fatty acid profiles significantly differed among the studied rice varieties. Total fat content varied from 2.20-3.22 % and was highest in new improved red rice variety, Bw 272-6b. The lowest fat content was exhibited in the traditional red rice variety, Kurulu Thuda.  All the studied rice varieties comprised more unsaturated fatty acids (MUFA and PUFA) compared to saturated fatty acids and the highest unsaturated fatty acid content was observed in Bw 272-6b variety.  The most predominant fatty acids present in rice were oleic, linoleic, and palmitic acids. Interestingly, these three fatty acids together comprised 90-96% of the total fatty acids present in tested rice varieties of Sri Lanka. The essential fatty acid, linoleic was highest in a new improved red rice variety Bw 272-6b and a traditional white rice variety Rathel. A commonly used index for evaluating the impact of food on cardiovascular diseases is PUFA/SFA ratio and the generally recommended value for dietary foods is ≥ 0.4. The PUFA/SFA ratio of tested rice varieties varied from 1.22 to 1.63. In general, nutritionally sound healthy rice varieties were observed in both traditional and new improved rice varieties as well as in both red and white rice varieties of Sri Lanka. Interestingly, differences among rice varieties in terms of fatty acid profiles were due to differences in individual fatty acids in rice varieties irrespective of traditional or new improved and red or white rice varieties. Thus, the findings of the present study clearly showed that nutritionally sound healthy rice varieties can be selected by studying their total fatty acid profile. 

This is the first study to report the total fatty acid profile of a large set of Sri Lankan rice varieties and report differences among fatty acid profiles of traditional and new improved rice varieties the world over.  Moreover, the findings of the present study may be beneficial for nutritionists, researchers, and rice breeders in nutritional intervention programs, diet planning, research and development, product development, and new varietal development. 

This research was conducted at the Industrial Technology Institute (ITI), Sri Lanka in collaboration with the University of Colombo (UOC) and Rice Research and Development Institute (RRDI), Batalagoda, Sri Lanka, and was funded by Treasury, Sri Lanka (Grant No: TG 18/146). This study was conducted as a part of the MPhil/PhD degree of Ms. Madara Samaranayake (Research Scientist, ITI) under the supervision of Senior Prof. Ranjith Mahanama (Department of Chemistry, Faculty of Science, UOC), Senior Lecturer, Dr. Kanchana Abeysekera (Department of Agricultural Technology, Faculty of Technology, UOC), Prof. Ilmi Hewajulige (Additional Director General, Research & Development, ITI) and Dr. Sudarshana Somarisi (Additional Director General, Technical Services, ITI). Special thanks go to Dr. Jayantha Senanayake (The Director, RRDI, Batalagoda) for providing rice samples for the study. 

Reference:

Samaranayake, M.D.W., Abeysekera, W.K.S.M., Hewajulige, I.G.N., Somasiri, H.P.P.S., Mahanama, K.R.R. and Senanayake, D.M.J.B., G.A.S. Premakumara (2022). Fatty acid profiles of selected traditional and new improved rice varieties of Sri Lanka. Journal of Food Composition and Analysis, 112, 104686. 

https://doi.org/10.1016/j.jfca.2022.104686

Imaged and written by: Madara Samaranayake

முக்கிய உணவுப் பொருளாக இருப்பதால், பெரும்பாலான ஆசிய நாடுகளில் அத்தியாவசிய சுவட்டு மூலகங்களின் முக்கிய ஊட்டச்சத்து ஆதாரமாக அரிசி விளங்குகின்றது . இருப்பினும், சோளம், கோதுமை, அரிசி மற்றும் மரவள்ளிக்கிழங்கு போன்ற முக்கிய உணவுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டநாடுகளில் பல  நுண்ணூட்டச் சத்து குறைபாடுகள் அதிகமாக உள்ளதாக கண்டறியப்படுத்துள்ளது . அவை அதிகளவு சக்தியை வழங்குகின்ற போதிலும்  அத்தியாவசிய மூலகங்களின் அளவு   ஒப்பீட்டளவில் குறைவாகவே உள்ளது இலங்கை சந்தையில், மேம்படுத்தப்பட்ட, பாரம்பரிய, மற்றும் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட அரிசி வகைகள் தனித்துவமான ஊட்டச்சத்து பெறுமதிகளைக் கொண்டு காணப்படுகின்றது . அவை தானிய அளவு (நீண்ட மற்றும் குறுகிய), வித்துறை  நிறம் (சிவப்பு மற்றும் வெள்ளை) மற்றும் செயலாக்க முறை (சமைக்கப்படாத ,பாதி சமைக்கப்பட்ட ,மினுமினுப்பாக்கப்ப ட்ட அளவு) ஆகியவற்றில் வேறுபடுகின்றன. 

தற்போதய காலகட்டத்தில் முக்கிய கவனத்துக்குரிய விடயமாக அரிசி மாசுபடுதல் காணப்படுகின்றது அவை பலவழிகளில் மாசுபடுகிறது,  நச்ச்சு மூலகங்களின் கலப்பு (ஆர்சனிக், ஈயம், காட்மியம், பாதரசம், குரோமியம், நிக்கல் போன்றவை),கைத்தொழில் நடவடிக்கை ,மோசமான தரமற்ற வேளாண்மை இரசாயனங்களின் தொடர்ச்சியான அதிகப்படியான பயன்பாடு போன்றவற்றை கூறலாம்.

மேலும் கூடுதலாக, தட்பவெப்ப நிலைகள், நிலப்பரப்பு, அரிசி வகை, மண்ணின் இயற்பியல் இரசாயன  பண்புகள், சுவடு கூறுகளின் உயிரியல் மூலக்கூறுகள்  கிடைக்கும் தன்மை, மண்/தாவரங்களில் உள்ள உயிரியல் செயல்முறைகள் மற்றும் விவசாய மேலாண்மை நடைமுறைகள் (அதாவது, உரமிடுதல், நீர்ப்பாசனம் மற்றும் நுண்ணூட்டச் செறிவூட்டல்) ஆகியவை அரிசிக்கு தேவையான சுவடு கூறுகளின் உயிர் திரட்சியை பாதிக்கலாம்.

. நுகர்வோர் மத்தியில் மனித ஆரோக்கியம் குறித்த அதிக விழிப்புணர்வுடன், சிறந்த குணங்கள் (ஊட்டச்சத்து மற்றும் நச்சுயியல் நிலைப்பாடுகள்) கொண்ட அரிசி வகைகளைத் தேர்ந்தெடுப்பது ஆரோக்கியத்திற்கு அதோயவசியமானதொன்றாகும்  . எனவே, இலங்கையின் கொழும்பு மாவட்டத்தில் பொதுவாக நுகரப்படும் அரிசி வகைகளில் உள்ள சுவடு உறுப்புகளின் (அத்தியாவசிய மற்றும் நச்சுத்தன்மை வாய்ந்த) செறிவுகள் குறித்து விரிவான விசாரணையை (2018 மற்றும் 2019 ஆம் ஆண்டுகளில்) மேற்கொண்டோம். எங்கள் மதிப்பீட்டிற்கு, மேம்படுத்தப்பட்ட (வெள்ளை நாடு, வெள்ளை பச்சை, வெள்ளை பச்சை சம்பா, சிவப்பு நாடு, சிவப்பு பச்சை, சிவப்பு பச்சை சம்பா, சம்பா மற்றும் கீரி சம்பா), பாரம்பரியமான (சுவண்டால் , கழுஹுநீடி , பச்சைப்பெருமான் மற்றும் மடத்தவாலு) மற்றும் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட (பஸ்மதி மற்றும் வாசனை அரிசி) அரிசி வகைகள் போன்றவற்றை எமது ஆய்விற்கு பயன்படுத்தினோம்.

எங்கள் பகுப்பாய்வின் அடிப்படையில், அனைத்து பாரம்பரிய, இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மற்றும் மேம்படுத்தப்பட்ட அரிசி வகைகளிலும் (2018 மற்றும் 2019 இல்) ஆர்சனிக் கண்டறியப்பட்டது, ஆனால் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மற்றும் மேம்படுத்தப்பட்ட அரிசி வகைகளில் ஆர்சனிக் செறிவுகள் FAO/WHO முன்மொழியப்பட்ட அதிகபட்ச அளவை  தாண்டவில்லை. (0.2 mg/kg).). 2018 ஆம் ஆண்டில், 4.2% பாரம்பரிய அரிசி (அதாவது, களுஹீனடி) ஆர்சனிக்கிற்கான ML ஐ விட அதிகமாக இருந்தது. இதேபோல், 2.1% மேம்படுத்தப்பட்டுள்ளது (அதாவது, சிவப்பு பச்சை சம்பா) மற்றும் 4.2% பாரம்பரிய அரிசி (அதாவது, களுஹீனட்டி) 2018 இல் ஈயத்திற்கான அதிகபட்ச அளவை   விட அதிகமாக உள்ளது. இருப்பினும், நச்சுத்தன்மையுள்ள கூறுகள் எதுவும் (ஆர்சனிக், ஈயம், காட்மியம், பாதரசம், குரோமியம் மற்றும் நிக்கல்) அரிசியில் 2019 இல் அந்தந்த அதிகபட்ச அளவை விட அதிகமாக காணப்படவில்லை.

நச்சுத்தன்மையுடைய மூலகங்கள் ஒப்பீட்டளவில் அதிக செறிவுகளைக் கொண்ட அரிசி வகைகள், பாசுமதி (இறக்குமதி செய்யப்பட்டவை), சம்பா (மேம்படுத்தப்பட்டவை) மற்றும் பாரம்பரிய அரிசி அதாவது களுஹீனடி, மடத்தவாலு, பச்சைப்பெருமான் மற்றும் சுவடேல் வகைகளில் காணப்பட்ட்து . அத்தியாவசியத் மூலகங்களின்  (அதாவது, இரும்பு, நாகம், மாங்கனீஸ்  மற்றும் செம்பு) அதிக செறிவுகள் மற்ற பாரம்பரிய அரிசி வகைகளில் சிவப்பு வித்துறையை கொண்டதில்  (அதாவது, கழுஹீனடி, மடத்தவாலு மற்றும் பச்சைப்பெருமான்) பாரம்பரிய அரிசியில் காணப்பட்டன.

2018 ஆம் ஆண்டில், ஈயத்தின் சராசரி மதிப்பிடப்பட்ட தினசரி உட்கொள்ளல் (MEDI) தற்காலிக சகித்துக்கொள்ளக்கூடிய தினசரி உட்கொள்ளல் (PTDI) மதிப்பை விட அதிகமாக இருந்தது, கலுஹீனாட்டிக்கு மட்டுமே. ஆய்வு செய்யப்பட்ட அரிசி வகைகளில், பரிந்துரைக்கப்பட்ட தினசரி கொடுப்பனவுக்கு (RDA) இரும்புச்சத்துக்கான அதிகபட்ச பங்களிப்பு இரண்டு வருடங்களிலும் பச்சைப்பெருமானிடமிருந்து பதிவாகியுள்ளது, அதேசமயம் தினசரி உட்கொள்ளுவதற்க்கான அளவுகள் (RDA) க்கு தநாகத்தின் அதிக பங்களிப்பு முறையே 2018 மற்றும் 2019 ஆம் ஆண்டுகளில் பச்சைப்பெருமான் க்கு கிடைத்தது மற்றும் மணம் கொண்ட அரிசியாகவும் இவ்விரு ஆண்டுகளில் பதிவாகியுள்ளது.

சரிபார்க்கப்பட்ட சோதனை முறைகள் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட நம்பகமான தரவு, இலங்கையின் அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட கொழும்பு மாவட்டத்தில் கிடைக்கப்பெற்றது இது  அரிசியின் தரம் பற்றிய கண்ணோட்டத்தை வழங்கியது. மேலும், எங்களின் கண்டுபிடிப்புகள், அத்தியாவசிய மற்றும் நச்சுத்தன்மை வாய்ந்த மூலகங்களின்  ஒப்பீட்டளவில் அதிக செறிவுகள் காரணமாக, பாரம்பரிய அரிசி வகைகளின் நேர்மறை மற்றும் எதிர்மறையான தாக்கங்களை மனித ஆரோக்கியத்தில் ஏற்படுத்துகின்றன என்பதை அறியக்கூடியதாகவுள்ளது . எனவே, நுகர்வோரைப் பாதுகாக்க இன்னும் ஆராய்ச்சிக்கு உட்படுத்தப்படாத அரிசி வகைகளில் உள்ள நச்சுத்தன்மையுள்ள கூறுகளுக்கான தேசிய வழிகாட்டுதல்களைக் கண்காணித்து ஒழுங்குபடுத்துவதில் சம்பந்தப்படட அதிகாரிகளுக்கு எங்கள் கண்டுபிடிப்புகள் முக்கியமானதாக இருக்கும் என்று நாங்கள் நம்புகிறோம்.

இலங்கையின் கொழும்பு பல்கலைக்கழகம் (UOC) மற்றும் இலங்கையின் கைத்தொழில் தொழில்நுட்ப நிறுவனம் (ITI) ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான கூட்டு முயற்சியின் மூலம் இந்த ஆய்வின் பலன் கிடைத்தது. இந்த ஆய்வு திருமதி கயானி உதேஷிகா சந்திரசிறியின் (ஆராய்ச்சி விஞ்ஞானி, ITI) முதுகலைமானி பட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக, மூத்த பேராசிரியர் ரஞ்சித் மஹாநாம (இரசாயண  துறை, விஞ்ஞான  பீடம், UOC) மற்றும் டாக்டர் குஷானி மகாதந்திலா (UOC) ஆகியோரின் மேற்பார்வையின் கீழ் நடத்தப்பட்டது. மூத்த ஆராய்ச்சி விஞ்ஞானி, ITI).  கலாநிதி பவித்ரா சஜீவனி பிதும்பே ஆராச்சிகே அவர்களுக்குவிசேட நன்றிகள்

குறிப்பு

Chandrasiri, G.U., Mahanama, K.R.R., Mahatantila, K. et al. An assessment on toxic and essential elements in rice consumed in Colombo, Sri Lanka. Appl Biol Chem 65, 24 (2022). https://doi.org/10.1186/s13765-022-00689-8

பட தயாரிப்பு – திருமதி காலனி உதேஷிகா சந்திரசிறி

எழுதியவர்- திருமதி காலனி உதேஷிகா சந்திரசிறி

බොහෝ ආසියාතික රටවල ප්‍රධාන ආහාරය වන සහල්, අත්‍යවශ්‍ය අංශුමාත්‍ර මූලද්‍රව්‍ය රැසක පෝෂණ මූලාශ්‍රය ලෙස සැලකිය හැක. කෙසේ වෙතත්, එසේ ඉරිඟු, තිරිඟු, සහල් සහ මඤ්ඤොක්කා ආදිය ප්‍රධාන ආහාරය වශයෙන් ලබාගන්නා රටවල ක්ෂද්‍රපෝෂක ඌනතාවය ද සුලබ ව දක්නට ලැබේ. එම ආහාර ශක්තිජනක වුව ද ඒවායේ ශරීරයට අත්‍යශ්‍ය මූලද්‍රව්‍ය පවතින්නේ අඩු වශයෙනි.

වැඩිදියුණු කරන ලද, සාම්ප්‍රදායික සහ ආනයනය කරන ලද ආදී වශයෙන්, අනන්‍ය වූ පෝෂණ වටිනාකම්වලින් යුත් පුළුල් විවිධත්වයක සහල් වර්ග ශ්‍රී ලංකාවේ වෙළදපොළේ දක්නට ලැබේ. සහල් ඇටයේ ප්‍රමාණය (දිගෙන් වැඩි සහ අඩු), පොත්තේ පැහැය (රතු සහ සුදු) සහ සකස්කිරීමේ ක්‍රියාවලිය (නිවුඩු සහිත, තම්බන ලද සහ ඔපදමන ලද) යන කරුණු මත මෙම සහල් වර්ග එකිනෙකට වෙනස් වේ.

කර්මාන්ත අපද්‍රව්‍ය සහ ගුණාත්මකභාවයෙන් අඩු කෘෂිරසායනද්‍රව්‍ය (විෂ සහිත අපවිත්‍රකාරක අඩංගු) භාවිතය වැනි මානව ක්‍රියාකාරකම් හේතුවෙන් සහල් සමඟ ආසනික්, ඊයම්, කැඩ්මියම්, රසදිය, ක්‍රෝමියම්, නිකල් ආදී විෂ සහිත මූලද්‍රව්‍ය මිශ්‍ර වීම පිළිබඳ අද වන විට බොහෝ දෙනෙකුගේ අවධානය යොමු ව තිබේ. මීට අමතර ව දේශගුණික තත්ත්ව, භූ ලක්ෂණ, සහල් වර්ගය, පසේ භෞතික හා රසායනික සාධක, අංශුමාත්‍ර මූලද්‍රව්‍යවල ස්වභාවික සුලබතාවය, පසේ සහ ශාකවල ජෛව ක්‍රියාවලි සහ කෘෂිකාර්මික ක්‍රමවේද (නොහොත් පොහොර යෙදීම, ජල සම්පාදනය සහ ක්ෂද්‍රපෝෂක බහුල කිරීමේ ක්‍රම), අංශුමාත්‍ර මූලද්‍රව්‍ය සහල්වල ජෛවසාන්ද්‍රණය වීම කෙරෙහි බල පෑ හැක.

පරිභෝජනය කරන්නන්ගේ සෞඛ්‍යය පිළිබඳ ව අවධානය යොමු කරමින් පෝෂ්‍යදායී හා වස විසෙන් තොර සහල් වර්ග තෝරාගැනීම අතිශයින් ම වැදගත් වේ. එබැවින්, භෝජන රටාව හා සෞඛ්‍ය අවදානම සැලකිල්ලට ගනිමින් ශ්‍රී ලංකාවේ කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයේ බහුල ව පරිභෝජනය කරන සහල් වර්ගවල අඩංගු අංශුමාත්‍ර මූලද්‍රව්‍ය (අත්‍යවශ්‍ය සහ විෂ සහිත) සාන්ද්‍රණයන් පිළිබද පුළුල් විමර්ශනයක් (2018-2019 කාලයේ දී) අප විසින් පවත්වන ලදී. මෙම තක්සේරු කිරීම සඳහා වැඩි දියුණු කරන ලද (සුදු නාඩු, සුදු නිවුඩු, සුදු නිවුඩු සම්බා, රතු නාඩු, රතු නිවුඩු, රතු නිවුඩු සම්බා, සම්බා හා කීරි සම්බා), සම්ප්‍රදායික (සුවඳැල්, කළුහීනටි, පච්චපෙරුමාන් හා මඩතුවාළු), ආනයනය කරන ලද (බාස්මතී හා සුවඳ සහල්) සහල් වර්ග තෝරා ගන්නා ලදී.

විශ්ලේෂිත කරුණු අනුව, සියලු ම සාම්ප්‍රදායික, ආනයනය කරන ලද සහ වැඩිදියුණු කරන ලද සහල් වර්ගවල ආසනික් අඩංගු වී ඇති බව හඳුනා ගත්ත ද (2018-2019 කාලයේ දී) ආනයනය කරන ලද සහ වැඩිදියුණු කරන ලද සහල් වර්ගවල ආසනික් සාන්ද්‍රණය FAO/WHO මඟින් අනුමත කර තිබෙන උපරිම සීමාව (0.2 mg/kg) ඉක්මවා නොගොස් තිබුණි. 2018 වසරේ දී සාම්ප්‍රදායික සහල්වර්ගවලින් 4.2% ක (නොහොත් කළුහීනටි) සහ වැඩිදියුණු කළ සහල්වලින් 2.1% ක (නොහොත් රතු නිවුඩු සම්බා) ආසනික් සාන්ද්‍රණය උපරිම සීමාව ඉක්මවා ගොස් තිබුණි. කෙසේ වෙතත් 2019 වසර වන විට සහල්වල අඩංගු විය හැකි ආසනික්, ඊයම්, කැඩ්මියම්, රසදිය, ක්‍රෝමියම්, නිකල් යනාදී විෂ සහිත මූලද්‍රව්‍ය කිසිවක් උපරිම සාන්ද්‍රණය ඉක්මවා නොගොස් තිබුණි.

මෙහි දී සාපේක්ෂ ව ඉහළ සාන්ද්‍රණවලින් විෂ සහිත මූලද්‍රව්‍ය අඩංගු සහල් වර්ග ලෙස වාර්තාගත වූයේ බාස්මතී (ආනයනය කරන ලද), සම්බා (වැඩිදියුණු කරන ලද) වැනි තම්බන ලද සහල් සහ කළුහීනටි, මඩතුවාළු, පච්චපෙරුමාන්, සුවඳැල් වැනි සාම්ප්‍රදායික සහල් වර්ග ය. එමෙන් ම අනෙකුත් සහල් වර්ගවලට වඩා රතු නිවුඩ්ඩ සහිත සාම්ප්‍රදායික සහල්වල යකඩ, සින්ක්, මැන්ගනීස් සහ කොපර් යන අත්‍යවශ්‍ය මූලද්‍රව්‍ය ඉහළ සාන්ද්‍රණවලින් අන්තර්ගත විය.

2018 වසරේ දී කළුහීනටි සඳහා පමණක් ඇස්තමේන්තුගත මධ්‍යන්‍ය දෛනික ඊයම් පරිභෝජනය, අනුමත කළ හැකි තාවකාලික දෛනික පරිභෝජන අගය ඉක්මවා ගොස් තිබුණි. අධ්‍යනය කළ සහල් වර්ග අතරින් 2018, 2019 දෙවසර දී ම පච්චපෙරුමාන් සහල් වර්ගය නිර්දේශිත දෛනික යකඩ ප්‍රමාණය සඳහා වැඩි ම දායකත්වය ලබා දී තිබුණි. නිර්දේශිත දෛනික සින්ක් ප්‍රමාණය සඳහා වැඩි ම දායකත්වය ලැබී තිබුණේ 2018 වසරේ දී පච්චපෙරුමාන් සහ 2019 වසරේ දී සුවඳ සහල් වර්ගවලිනි.

අනුමත පරීක්ෂණ ක්‍රමවේදවලින් ලබාගත් නිරවද්‍ය දත්ත මඟින් ඉහළ ජනගහනයකින් යුත් ලංකාවේ කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයේ සහල්වල ගුණාත්මකභාවය පිළිබඳ දළ සාරාංශයක් ලබාගත හැක. තව ද මෙම තොරතුරු, අත්‍යවශ්‍ය සහ විෂ සහිත මූලද්‍රව්‍ය සාපෙක්ෂ ව ඉහළ සාන්ද්‍රණවලින් පැවතීම නිසා සාම්ප්‍රදායික සහල් වර්ග මඟින් මිනිසාගේ සෞඛ්‍යය කෙරෙහි ඇති කළ හැකි ධනාත්මක මෙන් ම ඍණාත්මක බලපෑම් පිළිබඳ ව ද අවබෝධයක් ලබා දෙයි. එම නිසා පරිභෝජකයන්ගේ ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඇති, සහල් වර්ගවල විෂ සහිත මූලද්‍රව්‍ය පිළිබඳ ජාතික මාර්ගෝපදේශයන් නිරීක්ෂණයට හා නියාමනයට බලධාරීන්ට මෙම සොයාගැනීම් වැදගත් වේ.

මෙම අධ්‍යනයේ අවසන් ප්‍රතිඵලය කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ සහ ශ්‍රී ලංකා කාර්මික තාක්ෂණික ආයතනයේ සහයෝගී වෑයමකි. මෙය ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්ය රංජිත් මහානාම මහතාගේ (රසායන විද්‍යා දෙපාර්ත්මේන්තුව, විද්‍යා පීඨය, කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය) සහ ආචාර්ය කුෂානි මහතන්තිල මහත්මියගේ (ජ්‍යෙෂ්ඨ පර්යේෂණ විද්‍යාඥ, ශ්‍රී ලංකා කාර්මික තාක්ෂණික ආයතනය) අධීක්ෂණය යටතේ ගයනි උදේෂිකා චන්ද්‍රසිරි මහත්මියගේ (පර්යේෂණ විද්‍යාඥ, ශ්‍රී ලංකා කාර්මික තාක්ෂණික ආයතනය)) MPhil/PhD උපාධියේ කොටසක් වශයෙන් පවත් වන ලද අධ්‍යනයකි. මෙහි දී ආචාර්ය පවිත්‍රා සංජීවනි පිටුම්පෙ ආරච්චිගේ මහත්මියට ද විශේෂ ස්තූතියක් පිරිනැමිය යුතු ය.

இலங்கையில் எங்கள் CAF இடம்பெயர்வு கண்காணிப்பு திட்டத்தின் குறியிடப்பட்ட பறவையினம் இரண்டாவது தடவையாக இமயமலையைக் கடந்ததை நாங்கள் மிகுந்த உற்சாகத்துடன் அறிவிக்கிறோம்.

கடந்த ஆண்டு எங்களின் முதல் குறியிடப்பட்ட பழுப்புத் கடற்புறாவனது (ஹிமா குமாரி) இமயமலையினைக் கடப்பதைப் பார்த்த பிறகு, இம்முறை மீண்டுமொருமுறை மற்றொரு பழுப்புத்தலைக் கடற்புறாவானது வெற்றிகரமாக இமயமலையினைக் கடந்து சென்றதை நாம் 19/05/2022 அன்று கவனித்தோம். கடந்த மார்ச் மாதம் 30ஆம் திகதி இலங்கையின் வடமேற்குப் பகுதியில் உள்ள தலைமன்னார் மீன்பிடித் துறைமுகத்தில் மீண்டும் ஒரு பழுப்புத்தலை கடற்புறாவிற்கு நாங்கள் செய்மதிக் குறியிட்டோம்.

மன்னார் சதுப்பு நிலங்களில் ஒன்றரை மாதங்கள் சுற்றித் திரிந்த எங்களின் பழுப்புத் தலைக் கடற்புறாவானது இறுதியாக மே மாதம் 14ஆம் திகதி இரவு மன்னாரிலிருந்து இரணைதீவு வழியாகப் புறப்பட்டு வட இலங்கையின் பருத்தித்துறை ஊடாக, மே 15 ஆம் திகதி விடியற்காலை ஆந்திராவின் கடற்கரையில் அமைந்துள்ள கோதாவரி ஆற்றை அடைந்தது. இந்த முதல் கட்ட சுற்றுப்பயணத்தை கடற்புறாவனது ஏறத்தாள 900 கி.மீ தூரத்தினை அரை நாட்களுக்குள் முடித்தது.

இந்தியாவில் உள்ள கோதாவரி ஆற்றில் பகலைக் கழித்த கடற்புறாவானது, 15ஆம் நாள் இரவு தனது பயணத்தைத் தொடங்கியது. தெலுங்கானா, ஒடிசா, சத்தீஸ்கர் (வழியில் மகாநதி ஆற்றைக் கடந்து), மற்றும் ஜார்கண்ட் ஆகிய மாநிலங்களுக்கு மேலே பறந்து, 16ஆம் திகதி இரவு பீகாரை வந்தடைந்தது. இந்த ஒரு நாள் பயணத்தில் வியக்க வைக்கும் முகமாக, 1200கி.மீ. தூரத்தைக் கடந்தது. இதன் பின்னர், கடற்புறாவானது கங்கையில் உள்ள பாட்னாவில் (பீகார், இந்தியா) இரண்டு நாட்கள் (17 மற்றும் 18 ஆம் திகதிகளில்) ஓய்வெடுத்தது.

அதன் பின்னர், பயணத்தின் மூன்றாவது நாளானதும் பயணத்தின் மிகவும் சவாலான கட்டமுமான தனது பயணத்தை பாட்னா நிறுத்தத்தில் இருந்து தொடங்கியது. வடகிழக்கில் பறந்து, இந்திய-நேபாள எல்லையை இரவு 10.30 மணியளவில் கடந்து, நள்ளிரவுக்குப் பிறகு பனி மூடிய இமயமலையில் ஏற ஆரம்பித்தது. இதன்போது இக்கடற்புறாவானது சோ ஓயு (8188m – 27,300அடி, உலகின் ஆறாவது உயரமான மலை) மற்றும்; கியாசுங் காங் (7952m – 26,510அடி) சிகரங்களுக்கு இடையே அதிக உயரத்தில் பறந்தது. இலங்கைத் திருநாட்டின் வடக்கு மீன்பிடித் துறைமுகங்களில் இருந்து எங்களுடைய கடற்புறாவானது எவரெஸ்ட் மலைக்கு மேற்கே 20 கிமீ தொலைவில் இமயமலையில் ஏறிக்கொண்டிருந்தது!

69 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, 1953 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் இதே பனிப்பொழிவு வழியாக, நியுசிலாந்து ஆய்வாளர் எட்மண்ட் ஹிலாரியுடன் அவர்களின் வரலாற்றுப் பயணத்தில் சென்ற பெரிய ஷெர்பாவைக் கௌரவிப்பதற்காக இக்கடற்புறாவிற்கு 'ஷெர்பா டென்சிங்” என்று பெயரிட்டோம். இவ் இருவரும் சில நாட்களில் எவரெஸ்ட் சிகரத்தை அடைந்தனர். இவர்களே முதன் முதலில் பூமியின் மிக உயரமான சிகரத்தைக் கடந்த முதல் மனிதர்கள் எனப் பெயர் பெற்றார்கள். இமயமலைப் பூர்வீக சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஷெர்பா டென்சிங் நோர்கே, 20 ஆம் நூற்றாண்டில் மனிதகுலத்தை பாதித்த முதல் 100 மனிதர்களில் ஒருவராக கருதப்பட்டார்!

நமது ‘ஷெர்பா டென்சிங்’ கடற்புறாவானது 7600m (24,930 அடி) உயரத்தில் இமயமலையைக் கடந்து 19ஆம் நாள் காலை திபெத்திய பீடபூமியை வந்தடைந்தது. நண்பகலில் திபெத்தில் உள்ள பிரம்மபுத்திரா நதியின் துணை நதியான யார்லுங் சாங்போ நதி இது தொடர்ந்தது. கடற்புறாவின் இந்த மூன்றாம் கட்ட பயணமானது கிரகத்தின் மிக உயரமான மலைத்தொடரில் சுமார் 550km ற்கு மேலாக இருந்தது.

மன்னாரிலிருந்து நேபாளம் வழியாக திபெத்துக்கு ஷெர்பா டென்சிங்கின் முழுப் பயணமும் நான்கரை நாட்கள் நீடித்தது, அதில் அது மன்னாரில் கடல் மட்டத்திலிருந்து 24,930 அடி உயரம் வரை பனி மூடிய சிகரங்களில் 4,840km பயணம் செய்து வியக்கத்தக்க வகையில் பயணித்தது!

மத்திய ஆசியப் பறக்கும் பாதையில் புலம்பெயர்ந்த பறவைகளில் இலங்கையின் GPS/GSM செயற்கைக்கோள் குறியிடல் ஆய்வு என்பது பேராசிரியர் சம்பத் செனவிரத்ன தலைமையிலான ஒரு கூட்டு ஆய்வாகும், அதே சமயம் செல்வி. கயோமினி பனாகொட முக்கிய ஆராய்ச்சிக் கூட்டாளராகவும் முனைவர் பட்டம் பெறுவதற்காக இவ்வாய்வினைத் தொடரும் பிரதான ஆய்வாளாராகவும் பணியாற்றுகிறார். செல்வி. பனாகொடாவின் கலாநிதி ஆய்வானது, பேராசிரியர் செனவிரத்ன, பேராசிரியர் சரத் கொட்டகம (கொழும்புப் பல்கலைக்கழகம்), கலாநிதி தேஜ் முட்குர் (வெட்லேண்ட்ஸ் இன்டர்நேஷனல், நெதர்லாந்து) மற்றும் கலாநிதி. எஸ். பாலச்சந்திரன் (BNHS, இந்தியா) ஆகியோரால் மேற்பார்வையிடப்படுகிறது. கொழும்பு பல்கலைக்கழகத்தின் விலங்கியல் துறையின் இலங்கையின் களப் பறவையியல் குழு (FOGSL) மற்றும் பேராசிரியர் லீ காவ் தலைமையிலான சீன அறிவியல் அகாடமி (CAS) மற்றும் சுற்றுச்சூழல்-சுற்றுச்சூழல் அறிவியலுக்கான ஆராய்ச்சி மையம் (CAS) ஆகிய நிறுவனங்கள் இந்த ஆய்வுக்கான தொழில்நுட்ப உதவியினை கூட்டாக வழங்குகின்றது. வெட்லேண்ட்ஸ் இன்டர்நேஷனல் நிறுவனமும் இந்த ஆய்வின் ஒரு பங்குதாரராக உள்ளது. இந்த ஆய்வுக்கு பால்மைரா ஹவுஸ் (பிரைவேட்) லிமிடெட் மற்றும் மன்னாரில் உள்ள வாயு ரிசார்ட் ஆகியவை நிதி அனுசரணையளிக்கின்றன. வனவிலங்கு பாதுகாப்பு திணைக்களம் மற்றும் இலங்கை கடற்படை ஆகியவை களப்பணிகளை மேற்கொள்வதற்கான அனுமதி மற்றும் தள அனுமதியை வழங்குகின்றன.

கொழும்பு பல்கலைக்கழகத்தின் விலங்கியல் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் அறிவியல் துறையின் முக்கிய ஆராய்ச்சியாளர்கள் மற்றும் 3ஆம் ஆண்டு விலங்கியல் சிறப்பு மாணவர்கள் (ஆயிஷ்மா, தாருகா, தாருகா, ஜனனி, பிரபாஷினி மற்றும் பவானி) அடங்கிய செயற்கைக்கோள் குறியிடல் குழுவொன்றின் மூலமே, மார்ச் மாதம் ஷெர்பா டென்சிங் குறிக்கப்பட்டார்.

இணைக்கப்பட்ட வரைபடங்கள் மற்றும் குழுவின் புகைப்படங்களைப் பார்க்கவும்.

(Tamil translation is by Mr. Keerthanaram Thanabalasingam, Department of Bioscience, University of Vavuniya)

ශ්‍රී ලංකාවේ පක්ෂි සංක්‍රමණ අධ්‍යයනයන්ගේ තවත් එක් කඩඉමක් සනිටුහන් කරමින්, මන්නාරම් තොටේදී අප විසින් අනාවරණ චන්ද්‍රිකා කේන්ද්‍රණ සවි කරන ලද (satellite-tagged) බොර හිස ගලුවියෙකු (Brown-headed Gull), සංක්‍රමණික පක්ෂීන්ගේ විස්මයජනක හිමාල තරණයට දෙවන වරටද සාක්ෂි දරමින්, පසුගියදා තම උතුරු සංක්‍රමණය අවසන් කරන ලදී.

ශ්‍රී ලංකාවට සංක්‍රමණය කරන බොර හිස ගලුවියන් තම වාර්ෂික සංක්‍රමණයේදී මෙවන් අසීරු හිමාල තරණයක යෙදෙන බව පළමු වරට හඳුනාගනු ලැබුවේ, පසුගිය වසරේ අප විසින් මෙලෙසම සලකුණු කරන ලද, ‘හිම කුමාරි’ ලෙස නම් ලද, බොර හිස ගලුවියෙකු ආශ්‍රයෙනි. මේ අනුව, හිමාලයෙහි ඉහළම කඳු මුදුන් හරහා පියාසර කරන බවට (චන්ද්‍රිකා කේන්ද්‍රණ තාක්ෂණය ඔස්සේ) හඳුනාගෙන ඇති සංක්‍රමණික පක්ෂීන් අතළොස්සෙන්, සිව්වැන්නා සහ කුඩාම පක්ෂි විශේෂය ලෙස අප බොර හිස ගලුවියන් ඉතිහාසයට එක් වේ.

මෙම සොයාගැනීමෙන් වසරකට පසු, පසුගිය මාර්තු 30 වනදා තලෙයිමන්නාරමේදී අප විසින් තවත් එක් බොර හිස ගලුවියෙකු අනාවරණ චන්ද්‍රිකා කේන්ද්‍රණ තාක්ෂණය ඔස්සේ සලකුණු කරන්නට යෙදිණි. තම උතුරු සංක්‍රමණය අරඹන්නට ප්‍රථම, මාස එක හමාරක කාලයක් පුරා මන්නාරම පුරා විහිදුනු විවිධ තෙත්බිම් යාකරමින් සැරිසැරූ මොහු, අවසානයේදී පසුගිය මැයි 14 දින ශ්‍රී ලංකාවෙන් පිටත් විණි. ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරු දිග ඉරනතිවු දූපත හා පේදුරු තුඩුව පසුකරමින්, අප බොර හිස ගලුවියා ඉන්දියාවේ නැගෙනහිර වෙරළ තීරයට 15 වනදා පාන්දර ලඟාවන ලද්දේ, තම ගමනේ පළමු අදියර සම්පූර්ණ කරමින් කිලෝමීටර් 900ක දුරක් නොනවත්වා පියාසර කරමිනි.

නැගෙනහිර ඉන්දියාවේ පිහිටි අන්ද්‍ර්‍රා ප්‍රදේශ්හි ගෝදාවරී නදියෙහි (Godavari River), එළඹෙන දිවා කාලය ගත කළ අප ගලුවියා, 15 වනදා රාත්‍රියේ ඉන් නික්මී පුරා පැය විසි හතරක් පියාසර කරමින්, 16 වෙනි දින රාත්‍රියේ බිහාරයට (Bihar) ඇතුළු විණි. ඒ කිලෝමීටර් 1200ක විස්මිත පියාසැරියක යෙදෙමිණි. මෙලෙස තම ගමනේ දෙවන භාගය නිම කළ අප ගලුවියා, බිහාරයේ පැට්නා (Patna) හරහා දිවෙන ගංගා නදියෙහි (Ganges River) දින දෙකක කාලයක් (මැයි 17-18) නවාතැන් ගන්නා ලදී.

ඉනික්බිතිව එළඹෙන ලද්දේ ඔහුගේ ගමනේ අවසන් සහ වඩාත්ම අභියෝගාත්මක අදියරයි. ගංගා නදියෙන් නික්මී, ඊසාන දෙසට පියාසර කරමින් ඉන්දු-නේපාල දේශසීමාව පසු කළ අප ගලුවියා, මැයි 18 මධ්‍යම රාත්‍රියේදී නේපාලයේ කත්මන්ඩු නුවරට (Kathmandu – Nepal) නැගෙනහිරින් හිමාල කඳුවැටියට ඇතුල් විණි. හිමාලයේ Cho Oyu කඳු මුදුන (8188 m – 27,300 ft වූ ලොව හයවන උසම කන්ද) සහ Gyachung Kang කඳු මුදුන (7952 m – 26,510 ft) හරහා අප ගලුවියාගේ පියාසර මාර්ගය දිවුණි. මෙලෙස ඇදහිය නොහැකි තරම් ඉහළ උන්නතාංශයන් ඔස්සේ දිවුණු ඔහුගේ ගමන් මාර්ගය, ලොව උසම කඳු මුදුන වූ එවරස්ට් කඳු මුදුනට (Mount Everest) කිලෝමීටර් 20 ක් තරම් ආසන්නයෙන් වැටී තිබීම මෙම ගමනේ සුවිශේෂීම ලක්ෂණය වේ.

මෙයට වසර 69 කට පෙරාතුව මැයි මාසයක, එනම් 1953දී, ලොව මෙතෙක් බිහි වූ ශ්‍රේෂ්ඨතම ගවේශකයන් යුවළක් වන නවසීලන්ත ජාතික ශ්‍රීමත් එඩ්මන්ඩ් හිලරි (Edmund Hillary) සහ ඔහුගේ සහයක නේපාල කඳුකර වාසි ෂර්පාවරයකු වූ ටෙන්සිං නෝර්ගේ (Tenzing Norgay), මිහිපිට එතෙක් කිසිදු මනුෂ්‍යයකු සිදුනොකළ එවරස්ට් තරණය, මේ හිම තලාව ඔස්සේම සිදු කරමින් සිටියහ. එයින් දින කිහිපයකට පසු, ඔවුන් ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වරට හිමාලය තරණය කළ වීර පුරුෂයන් බවට පත්වුණි. නේපාල කඳුකර වාසි Sherpa Tenzing Norgay සිහිකරමින්, අපගේ ගලුවියා ‘ෂර්පා ටෙන්සිං’ ලෙස නම් කරන ලදී (‘Sherpa’ යන්නෙහි කෙටි අරුත කඳු නගින්නා නම් වේ).

මෙලෙස අප ‘ෂර්පා ටෙන්සිං’, මීටර් 7600 (අඩි 24,930) ක උසින් හිමාල තරණය අවසන් කරමින්, 19 වැනිදා අළුයම ටිබෙට් සානුවට ළගා වුණි. එදින මධ්‍යහ්නය තෙක්ම නොනැවතී පියාසර කළ ‘ෂර්පා ටෙන්සිං’, ඉනික්බිතිව ටිබෙට් සානුව හරහා දිවෙන Yarlung Zangbo නදියෙහි (බ්‍රහ්මපුත්‍ර ගඟේ (Brahmaputra River) අතු ගංගාවකි) නවාතැන් ගන්නා ලදී. ඔහුගේ ගමනේ මෙම අවසන් අසීරු අදියර, කිලෝමීටර් 550ක පමණ දුරකින් සමන්විත විණි.

2022 මැයි 14 දින ශ්‍රී ලංකාවේ මන්නාරමෙන් පිටත්ව, ලොව උසම කඳු මුදුන් කැටිකොටගත් හිමාල කඳු පන්තියද තරණය කරමින්, මැයි 18 දින ටිබෙටයෙහි තම අභිජනන බිම කරා එළඹුණු ‘ෂර්පා ටෙන්සිං’ නමැති අප බොර හිස ගලුවියා, තම උතුරු සංක්‍රමණ චාරිකාව තුළදී ගමන් කළ මුළු දුර කිලෝමීටර 4,840 වන අතර ළඟාවූ ඉහළම උන්නතාංශය විස්මිත අඩි 24,930 ක් වේ!

මෙම පර්යේෂණය මෙහෙයවනු ලබන කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ ක්ෂේත්‍ර පක්ෂි විද්‍යා අධ්‍යයන කවයේ පර්යේෂණ කණ්ඩායමට මහාචාර්ය සම්පත් සෙනෙවිරත්න (Principal Investigator), මහාචාර්ය සරත් කොටගම සහ ආචාර්ය උපාධි අපේක්ෂිකා ගයෝමිණි පනාගොඩ යන අය ඇතුළත් වේ. මෙම පර්යේෂණය සඳහා දායකත්වය (මහාචාර්ය කාඕ ලී මහත්මිය ප්‍රධාන) Research Center for Eco-Environmental Sciences – Chinese Academy of Sciences, Palmyrah House (Pvt) Ltd, Vayu Resort සහ Wetlands International යන ආයතනයන්ගෙන් සපයනු ලැබේ. වනජීවී සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සහ ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවද මෙම පර්යේෂණය සඳහා සහයෝගීතාවය සපයන රාජ්‍ය ආයතන වේ.

කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ සත්ව විද්‍යා හා පරිසර විද්‍යා අධ්‍යනාංශයේ, අප පර්යේෂණ කණ්ඩායම ප්‍රධාන තෙවන වසර සත්ත්ව විද්‍යා (විශේෂ) පාඨමාලාව හදාරන අයේෂ්මා, තාරුකා, තාරුක, ජනනි, ප්‍රභාෂිනි සහ පවනි යන සිසුන්ගෙන් සමන්විත වූ කණ්ඩායම විසින්, ‘ෂර්පා ටෙන්සිං’ව පසුගිය මාර්තු මාසයේදී චන්ද්‍රිකා කේන්ද්‍රණ තාක්ෂණය ඔස්සේ සලකුණු කරන ලදී.

It is with great excitement that we announce the second Himalayan crossing of a tagged bird of our CAF migration tracking project in Sri Lanka.

After witnessing the trans-Himalayan crossing of our first tagged Brown-headed Gull (Hima Kumari) last year, we have just observed another successful Himalayan crossing. Again, it is another Brown-headed Gull that we tagged in Thalaimannar fishing harbor in Northwestern Sri Lanka on the 30th of March.

Having wandered around the wetlands of Mannar for a period of one & half months, our Brown-headed Gull finally left Mannar on the night of May 14th, via Iranativu Island, then Point Pedro of northern Sri Lanka, to arrive at Godavari River on the coast of Andhra Pradesh, India, on the dawn of 15th May. This first phase of his tour lasted for 900km and a half a day.

Having spent the day at the Godavari River in India, he recommenced his journey on the 15th night, flying above the states of Telangana, Odisha, Chhattisgarh (crossing Mahanadi River on the way), and Jharkhand, to arrive in Bihar by the 16th night. A day’s journey encompassed an astonishing 1200km! Only by then, he decided to stop over there in the Ganges, Patna (Bihar, India) for two days – 17th & 18th May.

The third & most challenging phase of his journey began on the 18th night as he departed his stopover in Patna. Flying northeast, he crossed the Indo-Nepal border at 10.30 at night & started ascending the snow-clad Himalayas after midnight. He flew the high altitudes between the peaks of Cho Oyu (8188m – 27,300 feet, the sixth highest mountain in the world) & Gyachung Kang (7952m – 26,510 feet). Our humble gull from the fishing ports of north was climbing the Himalayas, just 20km west of Mt. Everest!

By then we nicknamed him ‘Sherpa Tenzing’ to honor the great sherpa who accompanied the New Zealand explorer Edmond Hillary on their historic journey, 69 years ago, along this same snowfield in the month of May, 1953. The two men reached Everest a few days after that, making them the first men to conquer the tallest peak on the planet. Sherpa Tenzing Norgay, a member of a Himalayan native community, was considered one of the top 100 men who influenced humanity in the 20th century!

Our ‘Sherpa Tenzing’ crossed the Himalayas at 7600m (24,930 feet) and arrived at the Tibetan plateau on the 19th morning. He continued further up to Yarlung Zangbo River, which is a tributary of Brahmaputra River in Tibet by noon. This third phase of his trip consisted of some 550km across the tallest mountain range on the planet.

The whole journey of Sherpa Tenzing from Mannar to Tibet via Nepal lasted four & half days during which he flew an astonishing 4,840km, from sea level in Mannar to 24,930 feet up in the snow-clad peaks!

Sri Lanka GPS/GSM Satellite Tagging Study of the Migratory Birds in the Central Asian Flyway is a collaborative study led by Prof. Sampath Seneviratne, while Ms. Gayomini Panagoda works as the main Research Associate and the doctoral candidate. Ms. Panagoda’s PhD study is supervised by Prof. Seneviratne, Prof. Sarath Kotagama (University of Colombo), Dr. Taej Mundkur (Wetlands International, Netherlands) and Dr. S. Balachandran (Bombay Natural History Society, India). The technical partnership is between the Field Ornithology Group of Sri Lanka (FOGSL) of the Department of Zoology and Environment Sciences, University of Colombo & the Research Center for Eco-Environmental Sciences of Chinese Academy of Sciences (CAS) led by Prof. Lei Cao and her team. The Wetlands International is also a partner in this study. This study is funded by the Palmyrah House (Pvt) Ltd. and the Vayu Resort, Mannar. The Department of Wildlife Conservation and Sri Lanka Navy provide permits and site clearance to conduct fieldwork.

Sherpa Tenzing was tagged in March by the satellite tagging team, which consisted of the main researchers and the 3rd Year Zoology Special students (Ayeshma, Tharuka, Thaaruka, Janani, Prbashini and Pawani) of the Department of Zoology and Environment Sciences, University of Colombo.

As a result of the weathering processes, rocks decompose into soil, providing most elements required by plants, animals, and humans. “Medical Geology” is a specialized field that combines geology with human and animal health.This is an emerging interdisciplinary scientific field studying the relationship between natural geological factors and their effects on human and animal health.

Fluoride intake in suitable amounts helps to prevent dental cavities, yet extreme fluoride intake has negative effects on human and animal health. Excessive fluoride in drinking water leads to fluorosis; dental fluorosis affects the appearance of the tooth enamel, while skeletal fluorosis results in stiffness and pain in the joints. Fluoride could function as an invisible toxin because it has no effect on the colour, taste, or odour of water. Populations living in the tropical belt are more prone to fluoride exposure through drinking water, which currently is a serious global health issue. Endemic fluorosis is a common health issue in the dry zone of Sri Lanka, leading to serious clinical indications.

Groundwater is the most common source of fluoride available to humans, especially in tropical countries such as Sri Lanka. Well water in Eppawala and Anuradhapura regions were reported to have the highest fluoride levels in the country.

Decreased male fertility rates, in both humans and animals, are reported from fluorosis endemic regions globally. The current case control study was undertaken to fill the void of such studies in Sri Lanka. Volunteer fertile and sub fertile male participants from fluorosis endemic Anuradhapura, and non-endemic Colombo regions were recruited. It was observed that the sub fertile group from Anuradhapura had significantly higher fluoride levels in their blood than of the Colombo sub fertile group; in comparison, the sperm count, percentage sperm motility, and sperm viability were significantly lower in the Anuradhapura sub fertile group.

This study revealed that 67% of sub fertile participants in Anuradhapura region relied on well water for drinking and cooking purposes, compared to 40% of their fertile counterparts. Most (60%) of the Colombo non fertile participants used pipe-borne water.

Tea is one of the most widely consumed beverages in Sri Lanka. Fluoride could accumulate in tea leaves and be released into the tea infusion. Particularly fully fermented Ceylon black tea infusions contain higher fluoride levels. Besides drinking of high fluoride water that is naturally contaminated due to geogenic sources, regular drinking of black tea would also contribute to increased fluoride intake.

Therefore, implementation of household or centralized de-fluoridation systems in high fluoride regions together with health education programmes are crucial to mitigate both fluorosis and associated male subfertility.

The research team included Prof. Preethi Udagama, Dr. Sachini Amarasekara, and Ms. Chalani Gulegoda (Zoology honours undergraduate student), of the Combinatorial Research Laboratory , Department of Zoology and Environment Sciences, Faculty of Science, University of Colombo; Prof. Emeritus C. B. Dissanyake and Prof. Rohana Chandrajith of the Department of Geology, Faculty of Science, University of Peradeniya; Prof. Sumedha Wijeratne of Vindana Reproductive and Fertility Centre, Colombo, and Dr. Jagath Premadasa, Consultant Obstetrician and Gynaecologist of the Teaching Hospital Anuradhapura.

The findings of this study were published in a special issue on Medical Geology of the journal “Exposure and Health” (Impact factor 11.422), a Springer Nature

Publication:  Here

“பயிரிடுதல் பருவகால மாறுபாட்டின் நேர்மறையான தாக்கத்துடன் இலங்கை அரிசி வகைகளின் கண்டறியப்படாத ஊட்டச்சத்து பின்னணியை நாங்கள் ஆராய்ந்தோம்”

ஒவ்வொரு நபரும் அவர்களின் வளர்ச்சிக்கு ஊட்டச்சத்து மற்றும் ஆரோக்கியமான உணவைப் பெற வேண்டும். ஆனால், தற்போது பல்வேறு மானுடவியல் செயல்பாடுகள் காரணமாக பிரதான உணவில் இருந்து ஊட்டச்சத்து கூறுகள் அல்லது உணவுமுறைத் தேவைகள் குறைந்து வருகின்றன.

அரிசி இலங்கையில் வசிப்பவர்களால் அதிகம் நுகரப்படும் தானியமாகும். அரிசியின் ஊட்டச்சத்து உள்ளடக்கம் காரணமாக இலங்கை அரிசி வகைகள் உலகளாவிய அங்கீகாரத்தைப் பெற்றுள்ளன. மற்றைய அனைத்து ஊட்டச்சத்து கூறுகளையும் விட கனியுப்புக்கள் பல்வேறு வகையான உயிரியல் செயல்பாடுகளை கட்டுப்படுத்துவதன் மூலம் மனித ஆரோக்கியத்தில் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன.

அரிசியின் வளர்ச்சி மற்றும் உற்பத்தி முக்கியமாக மரபணு காரணிகள் மற்றும் மண்ணின் பண்புகள், உயிரியல் நிலைமைகள் மற்றும் கலாச்சார நடைமுறைகள் உள்ளிட்ட சுற்றுச்சூழல் காரணிகளால் பாதிக்கப்படுகிறது. இலங்கையில், நெல் வகைகள் இரண்டு முக்கிய பயிர்ச்செய்கை பருவங்களைப் பயன்படுத்தி பயிரிடப்படுகின்றன: ‘மஹ’ மற்றும் ‘யல’. மஹ பருவம் செப்டெம்பர் முதல் மார்ச் வரையிலும், யல பருவம் மே முதல் ஆகஸ்ட் இறுதி வரையிலும் அமுலில் இருக்கும். சாகுபடி பருவங்களின் இந்த மாறுபாட்டுடன், சுற்றுப்புற வெப்பநிலை, சாரீரப்பதன், ஒளி கிடைக்கும் காலம், சூரிய கதிர்வீச்சு, மொத்த மழைவீழ்ச்சி  மற்றும் நீர் இருப்பு போன்ற பல்வேறு வேறுபட்ட சுற்றுச்சூழல் நிலைகளின் கீழ் நெல் வகைகள் வளர்க்கப்படுகின்றன. இந்த சுற்றுச்சூழல் நிலைமைகளின் ஏற்ற இறக்கம் நெல் வயல்களின் மண்ணின் பண்புகளை மாற்றும். பின்னர், அது மண்ணிலிருந்து நெற்பயிர்களுக்கு கனியுப்புக்கள் மற்றும் நச்சுத்தன்மை வாய்ந்த கன உலோகங்கள் உறிஞ்சப்படுவதை பாதிக்கும். இது அரிசி தானியங்களின் கனியுப்பு உள்ளடக்கத்தில் மாறுபாட்டை உருவாக்குகிறது.

அரிசியில் உள்ள கனியுப்பு உள்ளடக்கத்தின் மாறுபாட்டிற்கு மற்றொரு முக்கிய காரணம், உற்பத்தி விளைச்சலை அதிகரிக்க அசேதன உரங்கள் மற்றும் பூச்சிக்கொல்லிகளின் பயன்பாடு ஆகும். அரிசி தானியங்களில் நச்சுத்தன்மை வாய்ந்த கன உலோகங்களின் திரட்சி பிரதானமாக இந்த உரப் பயன்பாடுகளால் ஏற்படுகிறது.

எனவே, மேற்கூறிய அனைத்து தகவல்களையும் கருத்தில் கொண்டு, இலங்கை பாரம்பரிய மற்றும் மேம்படுத்தப்பட்ட நெல் வகைகளில் கனியுப்புக்கள் மற்றும் கன உலோகங்களின் உள்ளடக்கத்தில் பருவகால மாறுபாடுகளின் தாக்கத்தை ஆராய்வதற்காகவும் தாதுக்கள் மற்றும் நச்சு கன உலோகங்கள் தொடர்பான விரிவான பொருளிலக்கணத்தை உருவாக்கவும் இந்த ஆய்வு நடத்தப்பட்டது.

இந்த ஆய்வுக்காக, இலங்கையின் பத்தலகொடவில் உள்ள நெல் ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு நிறுவனத்தின் நெல் வயல்களில் பயிரிடப்பட்ட தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பாரம்பரிய மற்றும் மேம்படுத்தப்பட்ட நெல் வகைகளில் உள்ள கனியுப்புக்கள் மற்றும் கன உலோகங்களின் உள்ளடக்கம், ICP-MS மற்றும் புற ஊதா- பார்வைக்குரிய (UV- Visible) நிறமாலை ஒளிமானி உடன் இணைந்து ஆய்வுக்கூட சரிபார்க்கப்பட்ட சோதனை முறைகளைப் பயன்படுத்தி கண்டறியப்பட்டது.

இந்த ஆய்வின் நேர்மறையான பலனாக, சாகுபடி பருவகால மாறுபாடு காரணமாக நெல் வகைகளின் கனியுப்புக்கள் மற்றும் நச்சு கன உலோகங்களின் பொருளிலக்கணத்தில் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கம் காணப்பட்டது. FAO/WHO வழிகாட்டுதல்களால் நிர்ணயிக்கப்பட்ட அதிகபட்ச அளவுகளுடன் ஒப்பிடும் போது, ​​பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்ட அரிசி வகைகளில் நச்சு கன உலோகங்கள் குறைந்த அளவில் உள்ளமை உறுதி செய்யப்பட்டது. மேலும், பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்ட அரிசி வகைகளில் கல்சியம், மக்னீசியம், இரும்பு, துத்தநாகம், பாஸ்பரஸ் உள்ளிட்ட அத்தியாவசிய தாதுக்கள்/ கனியுப்புக்கள் நிறைந்துள்ளன என்பதையும், தாதுப் பற்றாக்குறையைத் தடுக்க உயிர்ச் செறிவூட்டலைச் செய்யாமல் இந்த அரிசி தானியங்களை உட்கொள்ளலாம் என்பதையும் இந்த ஆய்வு எடுத்துக்காட்டுகிறது. எனவே, இலங்கை அரிசி வகைகளை நெல் இனப்பெருக்க செயல்முறைகளுக்கு கனியுப்பு செறிந்த மூலங்களாக பயன்படுத்தலாம்.

இந்த ஆய்வு, கொழும்பு பல்கலைக்கழகம், கைத்தொழில் தொழில்நுட்ப நிறுவனம் மற்றும் பத்தலகொட அரிசி ஆராய்ச்சி மற்றும் அபிவிருத்தி நிறுவனம் ஆகியவற்றின் கூட்டிணைப்பின் விளைவாகும். சிரேஷ்ட பேராசிரியர் ரஞ்சித் மஹாநாம (இரசாயனவியல் திணைக்களம், விஞ்ஞான பீடம், கொழும்பு பல்கலைக்கழகம்) மற்றும் கலாநிதி சுதர்சன சோமசிறி (மேலதிக பணிப்பாளர் நாயகம்- தொழில்நுட்ப சேவைகள், கைத்தொழில் தொழில்நுட்ப நிறுவனம்) ஆகியோரின் மேற்பார்வையின் கீழ் செல்வி/ திருமதி ஷர்மிளா கருணாரத்ன (ஆராய்ச்சி தொழில்நுட்பவியலாளர், கைத்தொழில் தொழில்நுட்ப நிறுவனம்) இன் எம்ஃபில்/பிஎச்டி பட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக இந்த ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டது.

எதிர்கால ஆய்வுகளாக, இரு பருவங்களிலும் பயிரிடப்பட்ட நெல் தானியங்களின் கனியுப்புக்கள் கலவையில் உள்ள வேறுபாட்டிற்கு மண் காரணிகளால் பாதிப்பு உள்ளதா என்பதை அறிய, சாகுபடி செய்யப்பட்ட இடங்களின் மண் பண்புகள் மற்றும் அரிசி தானியங்களில் உள்ள கனியுப்புக்கள் ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான தொடர்பு பகுப்பாய்வு மேற்கொள்ளப்படும்.

சான்றாதாரம்:

Sharmila Karunarathna, Sudarshana Somasiri, Ranjith Mahanama., (2022 February 02). Seasonal variation on mineral profile in rice varieties of Sri Lanka. Journal of Food composition and analysis, 108(2022)104447, 1-7.

https://doi.org/10.1016/j.jfca.2022.104447

எழுதியவர்: ஷர்மிளா கருணாரத்ன

Translated By: Ravichandran Vinushayini

“අපි වී වගාවේ ඍතු විචලනයේ ධනාත්මක බලපෑමත් සමඟින්  ශ්‍රී ලාංකේය සහල් ප්‍රභේදවල නොදුටු පෝෂණ ගුණය ගවේෂණය කළෙමු”

සෑම පුද්ගලයෙක්ම වර්ධනය හා පැවැත්ම සඳහා පෝෂ්‍යදායී හා සෞඛ්‍ය සම්පන්න ආහාර වේලක් ලබා ගත යුතුය. නමුත් වර්තමානයේ විවිධ මානව ක්‍රියාකාරකම් හේතුවෙන් ප්‍රධාන ආහාර වේලෙන් පෝෂණ ගුණයන් හෝ ආහාර අවශ්‍යතා අඩුවෙමින් පවතී.

සහල් යනු ශ්‍රී ලංකික වැසියන් වැඩිපුරම පරිභෝජනය කරන ධාන්‍ය වර්ගයයි. සහල්වල පෝෂණ සංයුතිය නිසා ශ්‍රී ලංකාවේ සහල් ප්‍රභේදවලට ගෝලීය පිළිගැනීමක් ලැබී ඇත. අනෙකුත් සියලුම පෝෂණ සංඝටක අතරින් ඛනිජ ලවණ, විවිධ ජීව විද්‍යාත්මක ක්‍රියාකාරකම් පාලනය කරමින් මිනිස් සෞඛ්‍යයට වැදගත් කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි.

සහල්වල වර්ධනයට සහ නිෂ්පාදනයට ප්‍රධාන වශයෙන් බලපානු ලබන්නේ පාංශු ගුණ, ජීව විද්‍යාත්මක තත්ත්වයන් සහ සාම්ප්‍රදායික ක්‍රමවේදයන් ඇතුළු ජානමය සහ පාරිසරික සාධකයි. ශ්‍රී ලංකාවේ සහල් වර්ග ප්‍රධාන වගා කන්න දෙකක් තුල වගා කෙරේ: ඒවා නමින් මහ කන්නය සහ යල කන්නයයි. මහ කන්නය සැප්තැම්බර් සිට මාර්තු දක්වා ක්‍රියාත්මක වන අතර යල කන්නය මැයි සිට අගෝස්තු අග දක්වා ක්‍රියාත්මක වේ. වගා කාලවල මෙම විචලනයන් සමඟින් පරිසර උෂ්ණත්වය, සාපේක්ෂ ආර්ද්‍රතාවය, ප්‍රභා කාලසීමාව (photoperiod), සූර්ය විකිරණ, සම්පූර්ණ වර්ෂාපතනය සහ ජලය ලබා ගැනීමේ හැකියාව වැනි විවිධ පාරිසරික තත්ත්වයන් යටතේ සහල් ප්‍රභේද වගා කෙරේ. මෙම පාරිසරික තත්ත්වයන්ගේ උච්චාවචනය කුඹුරුවල පාංශු ගුණාංගවල වෙනස් වීම්වලට බලපෑම් ඇති කළ හැකිය. එවිට, එය පසෙහි සිට වී පැල දක්වා ඛනිජ සහ විෂ සහිත බැර ලෝහ අවශෝෂණයට බලපානු ඇත. පසුව එය සහල්වල ඛනිජ සංයුතියේ වෙනසක් ඇති කරයි.

සහල්වල ඛනිජ සංයුතිය වෙනස් වීමට බලපාන තවත් ප්‍රධාන හේතුවක් වන්නේ නිෂ්පාදන අස්වැන්න වැඩි කිරීම සඳහා අකාබනික පොහොර සහ පළිබෝධනාශක යෙදීමයි. සහල් ඇටවල විෂ සහිත බැර ලෝහ එකතු වීම ප්‍රධාන වශයෙන් සිදු වන්නේ මෙම පොහොර යෙදීම් මගිනි.

එබැවින්, ඉහත සියලු කරුණු සැලකිල්ලට ගනිමින්, ඛනිජ සහ විෂ සහිත බැර ලෝහ පිළිබඳ පුළුල් පැතිකඩක් සංවර්ධනය කරමින් ශ්‍රී ලාංකේය සාම්ප්‍රදායික සහ වැඩිදියුණු කරන ලද සහල් ප්‍රභේදවල ඛනිජ සහ බැර ලෝහවල සංයුතිය කෙරෙහි වගා සෘතුමය වෙනස්කම්වල බලපෑම විමර්ශනය කිරීම සඳහා මෙම පර්යේෂණ අධ්‍යයනය සිදු කරන ලදී.

මෙම විමර්ශනය සඳහා ශ්‍රී ලංකාවේ බතලගොඩ සහල් පර්යේෂණ හා සංවර්ධන ආයතනයේ කුඹුරුවල වගා කරන ලද තෝරාගත් පාරම්පරික සහ වැඩිදියුණු කළ සහල් ප්‍රභේදවල ඛනිජ සහ බැර ලෝහවල අන්තර්ගතය ICP-MS සහ UV-Visible spectrometry සමඟ ඒකාබද්ධ වූ අභ්‍යන්තර රසායනාගාර පරීක්ෂණ ක්‍රමවේද භාවිතයෙන් නිර්ණය කරන ලදී.

මෙම අධ්‍යයනයේ සාධනීය ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, වගා සෘතු විචලනය හේතුවෙන් සහල් ප්‍රභේදවල ඛනිජ සහ විෂ සහිත බැර ලෝහවල සංචිතයේ සැලකිය යුතු බලපෑමක් ඇති විය. FAO/WHO මාර්ගෝපදේශ මගින් නියම කර ඇති උපරිම මට්ටම් සමඟ සැසඳීමෙන් පසු විශ්ලේෂණය කරන ලද සහල් වර්ග විෂ සහිත බැර ලෝහවල අඩු අවදානමක් ඇති බව තහවුරු විය. එපමණක් නොව, විශ්ලේෂණය කරන ලද සහල් ප්‍රභේද කැල්සියම්, මැග්නීසියම්, යකඩ, සින්ක්, පොස්පරස් ඇතුළු අත්‍යවශ්‍ය ඛනිජ වලින් පොහොසත් බවත් ඛනිජ ඌනතාවයන් වළක්වා ගැනීම සඳහා ජෛව ශක්තිමත් කිරීමකින් තොරව මෙම සහල් පරිභෝජනය කළ හැකි බවත් මෙම අධ්‍යයනයෙන් පෙන්වා දෙයි. එබැවින් ශ්‍රී ලංකාවේ සහල් වර්ග අභිජනන ක්‍රියාවලීන් සඳහා ඛනිජ පොහොසත් ප්‍රභවයන් ලෙස භාවිතා කළ හැකිය.

මෙම අධ්‍යයනය කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය, කාර්මික තාක්ෂණ ආයතනය සහ බතලගොඩ සහල් පර්යේෂණ හා සංවර්ධන ආයතනය අතර සහයෝගීතාවයේ ප්‍රතිඵලයක් විය. මෙම අධ්‍යයනය ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්ය රංජිත් මහානාම (රසායන විද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව, විද්‍යා පීඨය, කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය) සහ ආචාර්ය සුදර්ශන සෝමසිරි (අතිරේක අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් – කාර්මික සේවා, කාර්මික තාක්ෂණ ආයතනය)ගේ අධීක්ෂණය යටතේ ෂර්මිලා කරුණාරත්න මෙනෙවිය (පර්යේෂණ තාක්ෂණවේදි කාර්මික තාක්ෂණ ආයතනය) MPhil/PhD උපාධියේ කොටසක් ලෙස සිදු කරන ලදී.

ඉදිරි අධ්‍යයනයන් ලෙස, කන්න දෙකේදීම වගා කරන ලද සහල්වල ඛනිජ සංයුතියේ විචලනය සඳහා පාංශු සාධක බලපාන්නේද යන්න තීරණය කිරීම සඳහා වගා කරන ස්ථානවල පාංශු ගුණ සහ සහල්වල ඇති ඛනිජ අතර සහසම්බන්ධතා විශ්ලේෂණය සිදු කරනු ලැබේ.

 

යොමු:

Sharmila Karunarathna, Sudarshana Somasiri, Ranjith Mahanama., (2022 February 02). Seasonal variation on mineral profile in rice varieties of Sri Lanka. Journal of Food composition and analysis, 108(2022)104447, 1-7.

https://doi.org/10.1016/j.jfca.2022.104447

සටහන : ෂර්මිලා කරුණාරත්න

Translated By: Vidumini Alwis